ΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΑΣ

καταρχήν άννια μου να σου ζήσουν τα αγγελουδάκια!! Οι φωτό είναι τέλειες! Μια ερώτηση μόνο. Είπες και στις δύο περιπτώσεις εκανες επισκληρίδιο αλλα μετά αναφέρεσε σε πολύ έντονους πόνους. Καλά δεν υποτίθεται οτι η επισκληρίδιος σε αναισθητοποιεί από την μέση και κάτω;;;;; Το έχω απορία γιατί έγώ δεν έκανα..

εκανα επισκληριδιο απλα δεν ξερω βρε κοριτσια αλλα ειχα πολυ δυνατες συσπασεις...αφου εφτανε 100+το μηχανημα

100+ ειναι παντα.και σε μενα 170 180 πηγαινε

εγω δεν ειχα εμπειρια επισκληριδιου αλλα μια φιλη μου εκανε και στις 2 γεννες.
στην πρωτη της ειπε οτι οντως δεν καταλαβε ΤΙΠΟΤΑ μονο μια πιεση αισθανοταν στο πιπι της.
στη δευτερη ομως δε την κανανε σωστα.γιατι η επισκληριδιος πρεπει να γινει την ωρα που ερχεται ο πονος.τοτε την κανανε την πρωτη φορα.της ρωτουσαν πες μας ποτε πονας για να την πατησουμε.
ενω την δευτερη φορα της εκαναν χωρις να της ερθει ο πονος και ειπε οτι δε την επιασε καθολου και οτι πονουσε φοβερα.
παντως ο πονος της γεννας ειναι οτι χειροτερο σε πονο εχω νιωσει ποτε!!!νομιζα οτι θα πεθανω!αφου ελεγα αν καποιος μου ελεγε τωρα αν σου κοψω το χερι δε θα πονας αλλο τοτε θα το εκανα!τι πονος ειναι αυτος ρε κοριτσια και την τριτη φορα πονεσα περισσοτερο απο ολες!
καλα λενε η τριτη γεννα ειναι η πιο δυσκολη

εγω τι να πω που ειχα επιπλοκη?? εκανα εσωτερικα εξωτερικα ραμματα και αιματοκριτη 23 εκανα να κατσω 3μηνες...στονα ντωνη επαθε μια ψιλοατονια η μητρα αλλα οκ...μετα απο 3ωρες περπαταγα σφαιρα

εγω πηγαινα με οξεις τοκετους και στις 3 γεννες.οξυς τοκετος=εκει που εισαι μια χαρα χωρις ουτε ενα μικρο πονακι ξαφνηκα αρχιζουν αποτομα οι πονοι ανα 1-2 λεπτα σαν αυτους τους τελικους της γεννας
και γιαυτο και στους 3 τοκετους απο την αρχη ειχα συσπασεις πανω απο 100
ασε εσωτερικα ραμματα εκανα και εγω στην 1η και στην 3η γεννα σκιστικα ζικ ζακ ειδικα στην πρωτη 20 μερες εκανα να περπατησω ιδια!ολο σκυφτη πηγαινα και σαν γρια 100 ετων.
στον αλεξ μονο 2 ραμματα αλλα στη ραφαελα με ραβανε μια ολοκληρη ωρα και στη νεφελη 3 τεταρτα. με τη διαφορα οτι στο 2ο και στο 3ο παιδι αμεσως μετα τη γεννα πετουσα και εκανα και μαραθωνιο αμα ηθελες.
περπατωντας με το μωρο στο κουνακι πηγα στο δωματιο δεν ηθελα να με βαλουν σε φοριο.
στη ραφαελα ηταν το χειροτερο

εμενα στην μαρια απο της 7το απογευμα μεχρι της 2,30το μεσημερι συπασεις....εγω δεν ξερω ποση ωρα με ραβανε θυμαμαι μετα την γεννα οτι εκανα 3ωρες χειρουργειο...

ισως το επαθες επειδη ησουν και μικρη ρε!

Ο πόνος της γέννας πραγματικά δεν συγκρινεται με κανένα πόνο στη ζωή μας. Βέβαια ευτυχώς έρχεται και φεύγει οπότε κάπως ανακουφίζεσαι..αλλα όταν πονάς τρελαίνεσαι. Επίσής η αλήθεια είναι ότι αν βρεις την εσωτερική δύναμη να μπορείς την ώρα του πόνου να μη κουνιέσαι και να φυσάς με το σωστό ρυθμό τότε υποχωρεί πίο εύκολα ο πόνος. ΑΛλα εγώ ρε κορίτσια πονούσα τόσο πολύ που λίγιζα το κορμί μου γιατί η μέση με πέθαινε λες και την κάρφωνε κάποιος. Εϊχα και τις μαίες να φωνάζουν! Αει σιχτήρ!!!
Επίσης αυτό που δεν ισχύει είναι ότι το πόνο της γέννας τον ξεχνάς........ούτε στιγμή εγώ προσωπικά!!!!!!!!!!!!!!!!!
Πάντως επισκληρίδιο νομίζω ούτε στο επόμενο με το καλό δεν θα κάνω γιατί θεωρώ ότι παλεύεται και έτσι

Κοριτσια στη γεννα πονουσα τρελα! Βεβαια γεννησα μεσα σε 4 ωρες, αλλα μου φανηκαν 4 μηνες! Τρελοι πονοι, να τραβαω τα ρουχα, τα σεντονια, να πιανω το χερι του αντρα μου και να το εχω γδαρει με τα νυχια μου! Χωρις επισκληριδιο!!!
Στο 2ο θα κανω επισκληριδιο ομως....

γιωτακι αν ειναι οξυς τοκετος δεν παλευεται!εχει ςμονιμα τους πονους τελικου σταδιου δεν προλαβαινειε ςν αμπαριες ανασα....

εχει δικιο η κισα.στον οξυ τοκετο δεν προλαβαινει να ανασανεις λιγο απο τους πονους.δεν ερχονται κ φευγουν.αλλα βαρανε με τη μια καθε λεπτο οπως στο τελος πριν αρχισεις να σπρωχνεις. και ηταν αναγκη να εχω την γκαντεμια να μου τυχουν 3 τετοιοι δηλαδη ελεος τι να πω

μεχρικαι στις οδυνες μοιαζουμε!!!μηπως να το ψαξουμε περαιτερω?σου στελνω πακετο...!αχαχαχ

Δεν ξέρω αν ήταν οξύς ή όχι ο δικός μου (μη νομίζεις ότι ασχολήθηκαν και μαζί μου για να μου αναφέρουν και τίποτα...ο εφημερέυον ιατρός με ξεγέννησε σε δημόσιο νοσοκομείο..)
Ξέρω ότι ήθελα να δείρω τις μαίες όταν εγώ όπως το λες δεν το πάλευα το πόνο και εκείνες μου κάναν παρατήρηση που κουνιόμουν και εβγαζα που και που και καμια κραυγή...
Απο διαστολή 6 εώς και 9 πέθαινα στο πόνο με κάτι μεσοδιαστήματα του λεπτού αλλα μου λέγαν συνεχώς ότι κοντεύω κι ότι εξαιτίας μου καθυστερεί η γέννα
Στο στάδιο που εξωθούσα δεν πόνεσα καθόλου!

οξυς ειναι ο τοκετος που αρχιζει με αποτομους πονους με διαστημα ενος λεπτου απο τον καθε ενα.και οχι ανα 20 λεπτα και μετα ανα 15 ανα 10 ανα 5 κ τελος ανα 1.αυτος ειναι ο νορμαλ τοκετος.
στον οξυ εισαι μια χαρα και με τη μια αρχιζεις και βαρας πονους ανα λεπτο και τα βλεπεις ολα μπλε
και συνηθως ειναι γρηγορος οπως οι δικη μου που ηταν 2 ωρες ο πρωτος 15 λεπτα ο δευτερος και 4 ωρες ο τριτος.απλα οση ωρα διαρκει ο τοκετος εισαι με πονους ανα 1 λεπτο

α! ρε δημητρα με το χιουμορ σου!!!!!!!! εμενα ημουνα σπιτι εβλεπα τηλεοραση με πιασανε κατι πονακια εντονα με πηγε ο αντρας μου στο νοσοκομειο απογευματακι κυριακης βουρ για ''μητερα''........με εξεταζουν και μας λενε ετοιμαστειτε γεννατε..μου περνουν μια κοντρα την πιπινα με πανε στο δωματιο και μου λενε να περιμενω γιατι σε λιγο θα γεννησω....το αποτελεσμα....;;;; να εχει παει 6 το πρωι απο της 4 το απογευμα της προηγουμενης και γω κυρια τιποτα, και το ασχημο της υποθεσεις;;; ΝΑ ΠΕΙΝΑΩ!!!!!!!!!!!!! NA MHN MOΥ ΔΙΝΟΥΝ ΤΙΠΟΤΑ ΓΙΑ ΦΑΙ..ΕΝΑ ΔΡΑΜΑ ΖΟΥΣΑ!!!!!!!!! ενετελει για να μην τα πολυλογω εκατσα μια βδμ μεσα στο νοσοκομειο με ορο αφου δεν ημουν στις μερες μου να παρει βαρος η μικρη...ετρωγα τον αγλεορα εκανα καλες παρεες....και μετα απο 10 μερες...με κατεβασαν κατω μου σπασαν τα νερα με ζωσαν οι πονοι......τα χτυπιεμαι εγω...και μετα ηρθε η ωραια επισκληριδιο 2 μαλιστα μου εκαναν αλλιως δεν εσπρωχνα με τιποτα η επειρια της πρωτης περασε γρηγορα και σε μια ωριτσα με δυο σπρωξιματα ηρθε η νεραιδα μου....ο αντρας μου να κλαιει απο πανω μου [ηταν μεσα] εγω συγκινημενη και σαν κατσιβελα παραλληλα τι μαλλι πως ειχα γινει ετσι...και το πιο γκαντεμικο απ'ολα ηταν οτι το κομμωτηριο του ''μητερα'' το ρημαδι εκανε ανακαινηση και δεν μπορουσα να χτενιστω....τελικα τα εκανα μονη μου και ξεκατσιβελιασα καπως, εχε χαρη που ξερω να ισιωνω μαλλια...

Εχω κλεισει τον 9ο και δε λεω να γεννήσω. Νευρα, νευρα, νευρα. Εχω πάρει και 2 επιπλέον μερες χωρις καμια ενόχληση. Αποφασίζει ο συζυγος την Κυριακη να παει στο εξοχικο για να ταισει το σκυλί. Ξυπνάω 4 το πρωι παω τουαλετα και βλέπω λίγο ροζ. Μμμμ, σκέφτομαι, είναι νωρις μωρε να παρω το γιατρό, θα τον ξυπνήσω. Αφήνω να πάει 5 χωρις καμια ενόχληση. Το παίρνω τηλ στις 5. Μου λεεί περίμενε και ξαναπάρε οταν σε πιασουν τα πρωτα πονάκια. Λεω σο συζυξ μεσα στον υπνο του, μη φύγεις μπορεί να γεννήσω. 5 και μιση αρχίζουν τα πρωτα πονάκια, φτιαχνω καφέ και αράζω στο σαλόνι. Δυναμόνουν οι πονοι ανα 10λεπτο. Περνω τηλ το γιατρό και μου λεει ελα στο Αττικό. Φτιάχνω καφε στο σύζυγο και του λέω πιες καφεδάκι και πάμε να γεννήσω. Πετάγετε ο καιμένος εντρομός. Χαλάροσε του λέω, πιες καφέ μεχρι να κάνω μπανιο και φευγουμε. Κάνω μπάνιο, περνω ενα τηλ τη μανα μου που μένει απο πάνω να της πω οτι φευγουμε. Ειχα ενημερώσει οτι μέχρι να ξεκινήσω τη διαδικασία της γέννας να μη μου έρθει κανεις μαζι περα του σύζυγου. Στη διαδρομή ακουγα τραγούδια και χόρευα στο κάθισμα ενω ο Πάνος σταυροκοπιόταν. Φτάνουμε με ετοιμάζουν, εγω μεχρι να ξεκινήσουμε διαβαζα περιοδικό, και ξαφνικα πεφτω να λιποθυμίσω, βραδικαρδία η μικρή. Τη παλέψαμε αλλά δε τη γλυτώσαμε τη καισαρικήΠριν με βάλουν χειρουργίο τραγούδαγα και ο αντρας μου λέει στη μάνα μου καλά αυτη ξερει οτι πάει για καισαρική; το μόνο πουμε ζόρισε ρε κορίτσια που την ώρα που με εραβαν τελειωνε το φαρμακο της επισκληριδίου και πόνογα φρικτά. Πάρτε το παιδί απο τα χερια μου φώναζα. Μεχρι να βάλουν και άλλο φάρμακο το έπαθα το σοκ, και στο δευτερο εκανα ολική. Στο δευτερο προγραμματισμένη, εφτιαξα μαλλί, βαφτικά, αναχείρας το βαλιτσάκι πήραμε το μετρό και πήγαμε στο Ελένας. Μάλλον σας έπρηξα με τόσο μεγαλο ποστ

Εχω μπει 38η και καταλαβαινω οτι ο γιατρουλης μου με παει σουμπιντη για προκληση χωρις λογο κι αιτια γιτι ηθελε να φυγει διακοπουλες...βλεπετε γενναγα Χριστουγεννα.Το μωρο δεν ειχε κατεβει,συσπασεις καθολου κι αυτος να επιμενει.Τα παιρνω κρανιο με το ολο στορυ και αρνουμαι οποτε ο γιατρος μου φευγει διακοπουλες κι εγω ετοιμαζομαι οτι θα γεννησω μονη μου...με καποιο συνεργατη του βασικα...η εφημερευον του ιασω...ουτε καταλαβα τι ηταν.Ευτυχως ομως ειχα τελεια μαια η οποια με στηριζε.Βεβαια το αγχος μου ειχε χτυπησει κοκκινο...πρωτη γεννα κι εγω ετοιμαζομουν να γεννησω χωρις το γιατρο μου.21 Δεκεμβριου ειχα ολη μερα πονους περιοδου συνεχομενους και αρχιζω να την ψιλιαζομαι(ειχα ανοιξει και θεματακι διπλα).22Δεκεμβριου ξυπναω το πρωι με πονους ανα 2 λεπτα.Παραξενευτηκα λιγο γιατι η μαια μου ειχε πει οι πονοι θα ειναι ανα 2ωρο και σιγα σιγα πιο συχνοι,οταν φτασουν ανα δεκαλεπτο θα με παρεις τηλεφωνο.Εγω ειχα με τη μια ποους ανα διλεπτο.Ηταν 6 το πρωι,λεω ας περιμενω να παει 7 μη την ξυπνησω κιολας.Αλλα πολυ ηρεμη.Ξυπναει ο αντρας μου του βαζω καφε και του λεω μη πας σημερα για δουλεια θα γεννησω.Ναι καλα μου λεει.Λεω σοβαρα θα γεννησω.Με δουλευε αυτος.Κατα τις 7 παιρνω τη μαια μου λεει,ελατε αμεσως μαιευτηριο.Του το λεω και μου ελεγε τι την αναστατωσες χωρις λογο,και σιγα μη γεννησεις και εισαι σιγουρη οτι δεν παμε τσαμπα...και κατι τετοια.Μαλλον επειδη ημουνα πολυ ηρεμη τι να πω.Ξεκιναμε για μαιευτηριο, μεσα στο ατοκινητο οι πονοι δυναμωσαν αρκετα οποτε καταλαβε οτι δε λεω βλακειες.Το μωρο δυστυχως δεν ειχε κατεβει και ερχοταν με το κεφαλι στραβα.Και ειχε κανει και κακα του.Με ενημερωσαν εξ'αρχης οτι υπαρχει περιπτωση να μπουμε εσπευσμενα για καισαρικη.Κατα τις 2 εκανα επισκληριδιο...δεν αντεχα αλλο τους πονους...κατα τις 2.30 βγηκε ο αντρας μου να ενημερωσει τους δικους μου..Ξαφνικα σταματησα να κανω πονους το μωρο δεν κατεβαινε με τπτ...μου βαλαν τεχνιτους,το μωρο αρχισε να ριχνει παλμους,τους σταματησαν και μου ειπαν η θα συνεργαστω να κανουμε καλες εξωθησεις να το βγαλω η θα μπουμε για καισαρικη.Δοκιμασαμε καποιες εξωθησεις ειδαν οτι μπορω να το καταφερω μονη μου και με τη μια με χωσαν μεσα.Ολα αυτα μεσα σε ενα τεταρτο.Ο αντρας μου πηρε τηλ για να ξαναμπει και του ειπαν δεν προλαβαινεις τωρα θα γεννησει καιφυσικα τα επαιξε.Το παλεψαμε παρα πολυ και εγω και η μαια μου(να'ναι καλα) και γεννησα φυσιολογικα στις 3 το μεσημερι.Απο τα ραμματα επεφερα κι εγω για 10 μερες γιατι με ολα αυτα ο γιατρος που τελικα με ξεγεννησε (υπεροχος ανθρωπος ) με ξεσκισε απο τη βιασυνη του να το βγαλει.Τελος καλο...ολα καλα.Καναμε Χιστουγεννα μεσα στο μαιευτηριο και φυσικα ηταν τα πιο ομορφα Χριστουγεννα τη ζωης μας.

Αααααα αφου λετε ολες λεπτομερεις θα σας πω κι εγω τοτε!!!!!

Το λοιπον..... Γεννησα 23 Απριλιου 2010 ημερα Παρασκευη, ανημερα του Αγ. Γεωργιου και ωρα 23:30. Γεννησα μεσα σε 4 ωριτσες και με 2 μερες αποκλιση απο τη ΠΗΤ.
Εχουμε και λεμε.... Το κουμπαρο μας το λενε Γιωργο, οπως Γιωργο λενε και το πεθερο μου (μη χε$ω) και Γιωργο θα βγαλουμε και το μπεμπη... Τυχαιο;;;; Δε νομιζω...
Οποτε λεμε να παμε αρχικα στο πεθερο να χαιρετησουμε και πιο βραδακι να παμε απο το κουμπαρο, οπου θα μαζευτει η νεολαια χοχοχο να πιουνε τα κρασακια τους οι πιο μεγαλοι κι εγω το ανηλικο το χυμουλη μου (μιας και ημουν εγκυος).
Ε, με το που παμε στο πεθεριδιο 7 η ωρα, νιωθω ενα πονακι στη μητρα.... ''Μπα ιδεα μου'', σκεφτηκα..... Μετα απο κανενα μισαωρο πλαι τα ιδια!!!! ''Μα τισκατα συμαβαινει να σκεφτομαι'', ακομη δε λεω τιποτα στον αντρα μου.... Μετα απο κανενα μισαωρο παλι τα ιδια!!!!!!! ''Ρε συ, κατι νιωθω εδω και καμια ωρα στη κοιλια μου χαμηλα.....'' λεω στον αντρα μου, οπου το ακουει η πεθερα και αρχιζει να φωναζει ''Γενναμε γενναμεεεεεε''', εγω να μη θελω να το πιστεψω!!!!!! Παιρνω το γιατρο τηλ, του λεω τα καθεκαστα, γραμμη στο Ιασω! Παμε απο το σπιτι πρωτα, παιρνω τη βαλιτσουλα μου (την οποια την ειχα ετοιμη απο τα τελη του 8ου ) και ξεκιναμε...
Eγω να εχω πανικοβληθει στο δρομο και ο αντρας μου να το 'χει ριξει στο χαβαλε να με ηρεμησει ''Ααααα κι εσυ, μερα που βρηκες.. Δε κρατιεσαι να παμε απο τα παιδια και να γεννησεις αυριο;;;''' και ολο τετοια κουλα.....
Φτανουμε στο Ιασω και κατα ενα περιεργο λογο, ειχε φτασει ολο το συγγενολοϊ πριν απο εμας!
Γονεις, πεθεριδια, αδεφλια ολοι εκει!!!! Το μαλλι καγκελο εγω!!!!!!
Μπαινω στις οδυνες, ερχεται ο γιατρος ελεγε εκει τα δικα του, χαλαρωσα...οι μαιες ολα οκ! Οι πονοι ολο και πιο εντονοι μετα και διαστολη στο 8! Ε, μετα κατα τις 10:00 γραμμη μεσα στο χειρουργειο... Να κοπανιεμαι, χωρις επισκληριδιο να τονισω, να νομιζω θε τρελαθω απο το πονο. Να μου μιλανε και να μην ακουω τιποτα, ειχα χασει επαφη! Ε και 11:30 ειχα το θαυματακι στα χερια μου! Ο αντρας μου το δακρυ κορομηλο κι εγω μια απο τα ιδια!
Μου το δωσανε τυλιγμενο σε σεντονακιπ ρασινο, λερωμενο με αιματα και υγρα....απο που να το πιασω δεν ηξερα τοσο μικρο που ηταν.....
Αχ συγκινηθηκα παλι!

οι παλμοι του μωρου πεφτουν και με την επισκληριδιο...κι εμας επεσαν αλλα η μαια ειπε ηταν αναμενομενο...με γυρισε απο δεξια και μου εδειξε να αναπνεω για να συνελθει το μωρο....το οτι εκανε κακακ το υηταν πιο ανησυχητικο!τελος καλο ολα καλανικ μου!

Η ιστορία μας!
Είμαι 37w και 5d και πηγαίνω Δευτέρα πρωΐ για εξέταση. Μου κάνει κολπική και μου λέει κοντεύουμε μόνο που είναι ψηλά το παιδί και ίσως χρειαστεί καισαρική! Μέχρι την άλλη βδομάδα τελειώνουμε!Του λέω εγώ καισαρική δεν κάνω παρά μόνο αν χρειαστεί πραγματικά. Το επιασε το υποννοούμενο και μου λέει καλά θα το παλέψουμε! Στο μετάξυ το προηγούμενο βράδυ την είχα βγάλει με σόδες και περπάτημα στο σπίτι γιατί είχα ένα απίστευτο φούσκωμα και νόμιζα πως ήταν απο τα 2 κομματάκια πίτσα που είχα φάει!!
Γυρνάμε στο σπίτι με τον αντρα μου και καθόμαστε να πιούμε καφέ!
Γύρω στις 10:30 το πρωΐ αρχίζω να πονάω ανα μισάωρο και του το λέω! Πάρε γρηγορα το Γιώργο μου λέει! Πανικόβλητος τον παίρνει τηλέφωνο ενώ εγώ πίνω το καφεδάκι μου, και του λέει μην ανυσηχείς, μάλλον τα πονάκια είναι από την εξεταση. Το παρακολουθούμε και αν φτάσουν ανα 5 λεπτο φευγετε για την κλινική! Οι πόνοι άρχισαν να γίνονται πιο συχνοι και περνάει όλη μέρα έτσι. Τους γονείς μου δεν τους άφηνα να έρθουν για να είμαι ήρεμη. Στις 11 το βράδυ φεύγουμε για την κλινική με πόνους ανα 4-5 λεπτά. Να σημειώσω ότι ο σύζυξ με βοήθησε πάρα πολύ με τις αναπνοές κι έτσι το διασκέδασα μέχρι να πάω στην κλινική. Το μόνο κακό ήταν οτι δεν είχα φάει τιποτα όλη μέρα.
Φτάνουμε, με βάζουν για τα γνωστά και στις οδίνες με διαστολή 3. Εννοείται οτι μπαινει επισκληρίδιος (άγια ανακάλυψη) και μου λένε όλα καλά αλλά είναι ψηλά το παιδί.Για να μην τα πολύλογώ το βράδυ πέρασε έτσι, χωρίς να κάνω καθόλου διαστολή αλλά με οδίνες πάνω από 110.Μου συμπληρώναν συνεχώς φάρμακο για την επισκ/διο και τράβηξα ένα υπνο σπέσιαλ κανά 2ωρο!!!
Στις 7 το πρωΐ ερχεται η μαία μου, με βλέπει και μου λέει έιναι ψηλά! Λέω θέλω να το ζήσω ρε συ! Δεν γίνεται; οκ μου λέει! Αστο πάνω μου! Και αρχίζει να κάνει ασκήσεις εδάφους πάνω στην κοιλιά μου για να το κατεβάσει! Στις 8 έρχεται ο γιατρός μου και μου λέει έχουμε ακόμη!Προλαβαίνω να κάνω ιατρείο! Πλάκα μου κάνεις του λέω; Εγώ πεινάω!! Θέλω να γεννήσω και να φάω!
Και φεύγει!Εχει πάει 10 η ώρα, έχουνε γεννήσει όλες οι βραδυνές και οι πιο μετά από μένα, έρχεται η μαία, με εξετάζει και σπάνε επιτέλους τα νερά! Διαστολή στο 5!Επιτέλους ξεκόλησε!
Ξανά ασκήσεις εδάφους στην κοιλιά μου! 12 η ώρα έχουμε 8 διαστολη! Ερχεται ο γιατρός μου και μου λέει, τι θα γίνει ρε Ελένη θα γεννήσεις καμια ώρα να πάμε να φάμε;Εμ, κι εγώ αυτό θέλω του λέω, να φάω! Επιτέλους τελεια διαστολή μου λέει! Σπρώξε μου λέει! Σπρώχνω εγώ, το παιδί να μην κατεβαίνει...Ερχονται 3 μαίες από πάνω μου κι αρχίζουν και οι 3 μαζί τις ασκήσεις εδάφους! Σπρωχνω έγώ σπρωχνουν οι μαίες και στην τριτη εξώθηση βγαίνει με εμβρυουλκό το μπουμπουκάκι μου στις 12:35!!! Ήτανε πανέμορφη και πολλή ήρεμη, καθόλου ταλαιπωρημένη,και με πάρα πολύ μαλλί!
Τελικά ήταν τυλιγμένο με τον λώρο γι'αυτό δεν κατέβαινε, αλλά ο γιατρός καθότι φίλος δεν μου είπε τίποτα για να μην πανικοβληθώ!
Ηταν η πιο όμορφη στιγμή της ζωής μας, και κλάιγαμε και οι 2 με λιγμούς! Απίστευτη εμπειρία!!! Κι ας κράτησε 26,5 ώρες!!
Φυσικά μόλις μου πήρανε το μωρό για να το πάνε επάνω, το πρώτο πράγμα που ρώτησα ήταν, τώρα μπορώ να φάω;

mprabo ρε ελενη αυτο ολο θελει πολυ ψυχραιμια.να σας ζηση το μπουμπουκακι σας.ερωτηση.η κοιλια τα πλευρα μετα δεν πονουσαν?

Αν πονούσανε λέει;
Μέχρι που μου φέρανε καρδιολόγο και τον αναισθησιολογο στο δωμάτιο γιατί δεν μπορούσα να αναπνεύσω και χέστηκαν επάνω τους όλοι (μαζί κι εγώ εννοείται), και αφου με εξέτασαν και μου κάναν καρδιογράφημα τους είπα τι είχε γίνει και τελικά ήταν από την πολύ πίεση που δέχτηκα στο θώρακα!

το χω ξανακουσει και εσυ οχι απλα ζουλικτηκες ελιωσες.γι αυτο σουλεω μπραβο σου.αλλες θα θελαν να τελιωσουν.

Είμαι σκυλί σε τέτοια!
Άμα πω θα το κάνω θα το κάνω...Κι επειδή ήθελα να το ζήσω όλο αυτό έκανα τεράστια υπομονή!
Πάντως αν για κάτι αξίζει το Διαβαλκανικό, είναι οι μαίες που έχει κάτω! Απαιχτες όλες τους!!!!