ΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΑΣ

ΓΡΑΨΤΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΣΑΣ

και σενα ιδιος ο μπαμπας του? κ εμενα! κ υστερα λενε οτι τα αγορια μοιαζουν στις μαμαδες!! εμενα απο τον υπερηχο φαινοταν ιδιος του!!αλλα ειναι πολυ φατσα!

φτηστη λες και εχω διδυμα

γεια σας....

για μενα το να γεννησω με καισαρικη ηταν πολυ δυσκολο γιατι στο μυαλο μου ηθελα να ζησω ολη την εμπειρια του τοκετου.....ευτυχως ομως και δοξα το θεο το μωρο μου ειναι καλα και αυτο εχει σημασια....

μια μερα πριν γεννησω ελεγα στον αντρα μου και στον γιατρο μου οτι δεν αισθανομαι το μωρο να κανει κινησεις.....εκανα nst και ενω οι παλμοι του ηταν καλα ο μικρος μεσα σε μια ωρα ειχε κανει μια κινηση.....με εστειλαν να κανω υπερηχο και φανηκε οτι ο μικρος ειχε περιτυλικη στο λαιμο και στο σωμα και δεν μπορουσε να κουνηθει ηταν δυσκολο για αυτο....και τελικα αποφασιστηκε και μπηκα την επομενη μερα για καισαρικη...γεννησα στις02/07/10 στις 11.25 πμ ενα κουκλο 54 εκ και 3950κιλα..δεν θα ξεχασω ποτε την ωρα που τον ακουσα να κλαιει εκλαιγα και εγω μαζι του.....απο την καισαρικη αναρρωσα γρηγορα δεν μπορω να πω οτι πονουσα...ολα ηταν υποφερτα....

αχου να σου ζησει καλε μπραβω 3950

ΠΟΠΗ έγραψε:αχου να σου ζησει καλε μπραβω 3950

ναι ναι ηταν λιγο μεγαλουτσικος.....μεγαλο μωρο...ευτυχως γιατι απο την πρωτη στιγμη δεν φοβηθηκα να τον πιανω.....

ΜΠΡΑΒΩ ΣΟΥ ΕΜΕΝΑ ΑΝ ΚΑΙ 3280 ΗΤΑΝ ΣΑΝ ΓΑΤΑΚΙ ΜΙΚΡΟΥΛΙΚΟ

Χα! Και εγώ στο κλαμπ της καισαρικής!

Βασικά μπήκα με ραντεβού για να γεννήσω με πρόκληση. Μπήκα στις 12:00μμ, Κυριακή 14/11/2010. Με ξύρισαν, μου έκαναν κλύσμα, μου έβαλαν κάτι ορούς, μου βάλανε υπόθετα, αλλά το Ηλεκτράκι χαμπάρι, δεν έλεγε να κατέβει με τίποτα. Οι τεχνητοί πόνοι δεν ήταν σπουδαίοι, αλλά πολλές ώρες η διαδικασία βρε παιδιά...
ΤΕΣΠΑ, κάποια στιγμή η μαία επεμβαίνει δυναμικά, και μου σπάει τα νερά. Το Ηλεκτράκι πάλι τίποτα. Είχε γαντζωθεί στην οροφή και είχε μουλαρώσει. Με τα πολλά του λέω του γιατρού, άντε πάμε.

Μια κουβέντα ήταν αυτό το πάμε... Έπρεπε να ξεκουβαλήσω και 500 γκάτζετ, καθώς ήθελα το ηλεκτράκι μου να γεννηθεί με μουσικές και πανηγύρια. ΤΕΣΠΑ η ταλαίπωρη η μαία μου φορτώθηκε ipod ηχεία κλπ και κινήσαμε για το χειρουργείο (εγώ ανασκελα). Α ναι, κάπου σε αυτό το χρονικό σημείο έκανα την επισκληρίδιο (υπέροχη ανακάλυψη)

Εκεί άλλο πανηγύρι. Ζήτησα και έβαλαν τη μουσική στη διαπασόν και τους είχα ψοφήσει στη πάρλα και στα ανέκδοτα.

Μέχρι τη στιγμή που γεννήθηκε το Ηλεκτράκι μου. Μου το έφεραν αμέσως στην αγκαλιά μου και έβαλα κάτι κλάματα... Αστα να πάνε.

Εεεεεεεεε εγω θα ελεγα καλυτερα να μην γραψω την δικια μου....δεν θελω να τη θυμαμαι!

οχι να την γραψεις κ οποια θελει το ονομα του γιατρου να το στελνεις με πμ

Ασε ρε Φροσσακι....θα αλλαξουν γνωμη οσες κοπελες πανε με καισσαρικη ειτε αναγκαστηκα ειτε οχι! Μην επειρεαστει καμια!

Για πες, για πες...

ελένη μου οι περισσότερες γνωρίζουμε την ιστορία σου.σου λέω εκ πειρας οτι αυτό συμβαίνει πολύ σπάνια,μια στο εκατομμυριο που λέμε. δεν είναι λόγος να μην μοιραστεις την ιστορία σου.εννοείται οτι αν δεν θές δεν την λές, αλλά εδώ δεν γράφουμε μόνο τις ευχαριστες εμπειρίες αλλά και τις δυσάρεστες οπότε καλό θα ήταν να υπάρχει και η δικιά σου...

καλημεραααααα

elenikaram θα ηθελα να γνωρισω την ιστορια σου δεν την ξερω και οπως λεει το κουφετακι πρεπει να μοιραζομαστε και τα καλα και τα κακα...

rea ωραια η ιστορια με την μουσικη...δεν το ηξερα....σε ολη την εγκυμοσυνη εβαζεσ στο μωρο μουσικη?????μαλλον για αυτο ηθελες να γεννηθει με μουσικη ε??

εγω εχω διαπιστωσει ενα κουλο.στον μεγαλο ημουν συνεχεια με μουσικη,απο την στιγμη που τον επιασα και μωρακι ειχα μια πολυ ωραια κασετα τοτε με την νανα μουσχουρη ηταν η κασετα του φαγητου μας,και γενικα οχι πολυ tv τωρα καμια φορα του ρχονται μελωδιες και ερχετε και μου λεει αυτο μαμα ποιο τραγουδι ειναι?και ειναι τραγουδια που τα ακουγε μικρος κοριτσια.εχω παθει πλακα!!!θα το δεις rea αν της βαζεις μουσικη συστηματικα οταν μεγαλωσει θα τις θυματε τις μελωδιες

Οκ κοριτσακια, με πεισατε! Αφου το θελετε οι περισσοτερες θα την γραψω, σημερα η αυριο καποια στιγμη που θα εχω χρονο!

οκ περιμενουμε

εγω ειχ αθεμα απο 25η εβδομαδα με συσπασεις...νοσηλευτηκα κιολας γιατι ειχα φτασει τις συσπασεθιςς ανα 20λεπτο...πηγαινα για προωροεφτασα τα 6 γιουτοπαρ τη μερα.....μεχρι την 36η εβδομαδα...ωσπου δευτερα 26/10 ειχα πονακι απεριοδου πολυ ελαφρια για καμια ωρα....16,30ειχ αραντεβου στο γυναικολογο προγραμματσισμενο,πηγα ο καρδιοτοκογραφος,μονιμη εβδομαδιαια συνηθεια πλεον δενεδειξε απολυτως καμια συσπαση πρωτη φορα,ωσπου μ εειδε η μαια απο κατω ...διαστολη 3 και τραχηλος σχεδον εξαλειμενος!8 ερχεσαι αγιολουκα δεν τη βγαζειδ ςτη νυχτα...ε 8 πηγα ν αμεετπιμασουν 10 παρα ηρθε η μαια μ ετο γιτρο, 10,30 μου επασε τ ανερα,μεχρι τοτε δνε πονουσα καθολου....μετα η διαστολη στο 5 και οι πονοι να με σφαζουν...τεχνιτη οξυτοκινη δνε πηρα καθολου...και ζητησα επισκληριδιο δεν αντεχα αλλο...αλλα δ εμε επιασε...ενιωθα τον πονο κανονικα...μονο τρεμουλο ειχα επηρροια φαρμακου...πολυ πονο ρε κοριτυσια και σκεφτειτε οτι αντεχω...ε 00,55 ειχα αγκαλια την κορακλα μου!!!!μοναδικο συναισθημα!!!!η μαια ειπε θα σκισει τ απτυχια της πρωτοτοκος με 2,5 ωρες γεννα!!!

Ax, Κisha και εγώ με συπάσεις από τον 6 ήμουν και γιουτοπάρ και τρελες ταχυπαλμίες.Τελικά΄γέννησα 38 εβδομάδων και 5 ημερών. Τις τελευταίες μέρες μάλιστα πριν γεννήσω οι συσπάσεις ήταν πολύ σπάνιες. Αφού λέω να δεις θα ξεπεράσω τις 40. Τόσο καιρό είχα το άγχος να μην βγει πρόωρο και τώρα δεν θα θέλει να βγεί. Το βράδυ πριν γεννήσω είχα πάει βόλτα για ψώνια με τον άντρα μου στο Mall. Μου λέει μιας που είμαστε εδώ δεν παμε και σινεμαδάκι. Τελικά πήγαμε και για φαγητό. 1:30 το βράδυ γυρίσαμε. Ήμουν πτώμα. Κατα τις 6:30 νιώθω ένα πονάκι. Δεν είναι τίποτα λέω. Στις 7 άλλο ένα. Ξυπνάει ο άντρας μου "τι έχεις;" μου λέει. Ένα πονάκι του λέω. Μου ανοίγει την τηλ. και φερνει ένα βιβλίο που είχαμε για την εγκυμοσύνη για να διαβάσει τα σημάδια του τοκετού. 7:15 λέω κάτσε να πάω τουαλέτα. Βλέπω λίγο αίμα, παίρω τηλ. τη μαία και μου λέει νοσοκομείο. Εγώ χαλαρή, κάνω το ντουζακι μου και φεύγουμε. 8 η ώρα ήμουν νοσοκομείο και με βάζουν στον καρδιοτοκογράφο. Εν τω μεταξύ είχα αρχίσει να πονάω κανονικά. ¨Ερχεται και μια ειδικευόμενη μαία και μου λέει "Τι να γραψω στο βιβλίο περιστατικών; Γεννάτε ή ήρθατε επειδή νιώσατε κάτι;" Γράψε ότι δεν είχα κατι καλύτερο να κάνω πρωί πρωί και ήρθα μια βόλτα, της λέω. Γεννάω και πονάω. Βλέπει το καρδιοτοκογράφημα, συσπάσεις κάθε 7 λεπτά. Αχ, καλέ, γεννάτε, μου λέει. Ερχεται και η μαία μου, με εξετάζει, διαστολή 5. Μου λέει θα γεννήσεις γρήγορα. Πλέον βεβαια πόναγα κανονικότατα. Αφού για να με ντύσουν και να με ετοιμάσουν κάναμε πάνω από μισή ώρα. Έβγαζα το παντελόνι, περιμενα να περάσει η σύσπαση, έβαζα τη ρόμπα, περιμενα να περάσει η σύσπαση. Με τα πολλά με πάνε στην αίθουσα τοκετών. Να θέλω να κάνω επισκληρίδιο και να περιμένω τις αιματολογικές και να μην βγαίνουν. Σε καποια στιγμή μου λέει ο γιατρός Θελεις να σου σπάσω τα νερά και να γεννήσεις σε μισή ωρίτσα ή να περιμένουμε την επισκληρίδιο. Θα περιμένουμε λέω. Μετά από καμια ώρα που πόναγα έρχεται η αναισθησιολόγος και λέει ότι δεν θα μου κάνει επισκληρίδιο γιατί λέει έχω φτασει σχεδόν 9 διαστολή. Μου γύρισε το μάτι. Εγώ λέω χωρίς επισκληρίδιο δεν γεννάω. Κανε μου τουλάχιστον κάτι για να ηρεμήσω 15 λεπτάκια. Είχα πραγματικά κουραστεί. έρχεται λοιπόν να μου διαβάσει ένα χαρτί για να υπογράψω και μου κάνει μια δόση. Και η άτιμη πραγματικά ηρέμησα μόνο για 15 λεπτά. Μετά βεβαια ήρθε ο γιατρός και μου έβαλε και άλλο φάρμακο γιατί ήμουν εξαντλημένη. Το θέμα ήταν ότι όταν ο γιατρός έσπασε τα νερά δεν ήταν διαυγή και αυτό σήμαινε ότι έπρεπε να γεννήσω σχετικά γρήγορα. Βεβαια εγώ πλεον δεν ένιωθα τίποτα. Μεγάλη ανακάλυψη η επισκληρίδιος. Μέχρι και στο τηλέφωνο μίλαγα. Τρελή μαστούρα. Σε κάποια στιγμή μου λέει η μαία ότι ο μικρός πρεπει να είναι τυλιγμένος στο λώρο γιάυτό δεν κατεβαίνει. Εγκεφαλικό έπαθα. Λέω πάμε για καισαρική; Όχι μου λένε. Τελικά γέννησα φυσιολογικά στις 1 το μεσημέρι, μονο που ο γιατρός χρειαστηκε να χρησιμοποιήσει εμβρυουλκία. Ο μικρός είχε διπλή περιτύλιξη. Έκλαψε αμέσως και αφού τον τύλιξαν μου τον έφεραν για να να θηλάσω. Τι κλάμα έκανα δεν λέγεται.

αχ βρε τζοαν συγκινήθηκα...

εμενα τελικα οντως δ εμεμπιασε μονο τρελουλο μου εφερε,ουτε μαστουρα ουτε οι πονοι εφυγαν....αουτς αουτς αουτς!κι εγω τζοαν 38+5 γεννησα!

Ναι, μαλλον δεν σε έπιασε γιατί εγώ ενώ ποναγα παρα πολύ με που μου την έκαναν μου περασε ο πόνος και μετα στις εξωθησεις δεν καταλαβαινα τιποτα. Έβλεπα στο μηχανημα τη σύσπαση και εγώ μια χαρά. Μεγαλη ανακάλυψη.

04:30 πάω τουαλέτα βλέπω ροζ υγρα..αμαν λέω..γεννάω..φωνάζω τον άντρα μου παίρνω τηλ το γιατρό και μου λέει κοιμήσου δεν είναι τίποτα. Εγώ όμως ήμουν σίγουρη ότι γεννάω. Κανω κάτι δουλειές στο σπίτι κάνω ντουζάκι, βάζω τα πραγματάκια μου στο σάκο, μέχρι και μεντος για καθαρή αναπνοή και ξαναπάω τουαλέτα πάλι ροζ....λέω δε βαριέσαι ας ξαπλώσω. Μόλις ξαπλωνω με πιάνει ένας δυνατός πόνος και στο τέλος ένα κρακ...λέω τι είναι αυτό πάλι;;;; σηκώνομαι και τσουπ σπάσαν τα νερά!!! παίρνω τηλ το γιατρό και μου λεει πάνε στο ιπποκράτειο να γεννήσεις εγώ δεν μπορώ να έρθω είμαι σε συνέδριο...05:30 διαστολή 1 και συσπάσεις τακτικες...πόνοι αφόρητοι...καθόλου παυσίπονα ούτε επισκληρίδιος...11:15 να το το ζουζούνι μου η πιο γλυκειά φατσούλα του κόσμου στην αγκαλιά μου μέσα σε μια κουβερτούλα....βέβαια δεν τελειώνει εκεί. Μισή ώρα να με καθαρίσει από κάτω και να νιώθω τη κάθε κινηση του γιατρου, ακόμη και τα ράμματα. Η χειρότερη εμπειρία ήταν για μένα το μετά του τοκετού μέχρι να πάω στοδωμάτιο!!!! Πάντως ανυπομονώ να το ξαναζήσω!!!

Κατ αρχην θα ηθελα να ζητησω συγνωμη για το τεραστιο ποστ, αλλα ειναι καποια πραγματα που πρεπει να τα πω για να καταλαβετε τι ακριβως εγινε! Ας πω λοιπον και εγω την δικια μου εμπειρια, αν και δεν ηταν η καλυτερη που θα μπορουσε να ηταν......17 Νοεμβριου μπαινω στην κλινικη με προγραμματισμενη καισσαρικη για τις 18 Νοεμβριου. Κανουμε ολες τις σχετικες εξετασεις, ολα κομπλε! Το βραδυ ειχα ανησυχιες και δεν μπορουσα να κατσω στο δωματιο να κοιμηθω! Την επομενη μερα το πρωι, ερχεται η νοσοκομα στο δωματιο, μου κανει το γνωστο κλισμα, φοραω την ρομπα και περιμενουμε. Μετα απο κανενα μισαωρο ερχεται ο τραυματιοφορεας, με παιρνει απο το δωματιο και μπαινουμε στο χειρουργειο. Σταματησαμε στον προθαλαμο και μιλησα με την αναισθησιολογο. Σε καποια στιγμη η αναισθησιολογος φωναξε τον γιατρο μου να τον ρωτησει κατι. Μολις τον φωναξε, ειπε ο γιατρος, ''δεν ειμαι εγω ο πατερας του παιδιου'' ! Δεν ξερω γιατι το ειπε αυτο αλλα ηταν εντελως ασχετο και κρυο αστειο.! Μου ηρθε να κατεβω απο το φορειο και να του πω ''και ποιος σου ειπε οτι θα θελαμε να εισαι ο πατερας? γελοιε?!'' Τελος παντων, αυτο ηταν πταισμα. Μπαινουμε στο χειρουργειο και ετοιμαζουν οι γιατροι ολα τα σχετικα, μου βαλανε πεταλουδα, μου δεσανε και τα δυο χερια δεξια και αριστερα, μου βαλανε μηχανηματα και δυο σωληνακια στο στομα. Η αναισθησιολογος ασχολουταν μαζι μου, μου εκανε ερωτησεις, ποσα κιλα ειμαι και ολα τα σχετικα. Απο την ωρα που μπηκαμε στο χειρουργειο ο γιατρος μου ηταν αφαντος. Μεχρι και με μπενταντιν με ειχανε πλυνει και αυτος ακομα δεν ειχε φανει ενω πιο πριν ειδε οτι μπηκαμε στο χειρουργειο. Τον φωναζανε ολοι να ερθει για να ξεκινησουμε την επεμβαση. Ολοι λεγανε ''καλα που ειναι ο.....ταδε να ξεκινησουμε?'' Η αναισθησιολογος μου εβαλε μια μασκα στο προσωπο και μου ειπε οτι ηταν οξυγονο, ενω εγω αρχισα να ζαλιζομαι και καταλαβα οτι ηταν η αναισθησια και οχι το οξυγονο! Απο εκει και περα ζαβλακωθηκα τελειως και δεν καταλαβα τιποτα. Μεχρι την στιγμη που ΞΥΠΝΗΣΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ!!! Ναι, πολυ καλα διαβασατε! Και τα ακουγα ΟΛΑ, τα αισθανομουνα ΟΛΑ, τα εβλεπα ΟΛΑ, τα ζουσα ΟΛΑ ξυπνια, χωρις διστυχως να μπορω να αντιδρασω! Ηθελα να δωσω ενα σημα να κανω ενα νοημα οτι ειμαι ξυπνια και δεν μπορουσα να κανω κατι! Τα ματια μου ηταν μισανοιχτα και τα εβλεπα ολα ομως δεν μπορουσα να δω ξεκαθαρα. Εβλεπα τα φωτα του χειρουργειου και κατι ποροσωπα και σκιες χωρις να μπορω να ξεκαθαρισω την εικονα που ειχα. Ακουγα της συζητησεις που κανανε!!! Συγκεκριμενα ενιωθα στην κοιλια μου μια να με κοβουν, μια να με πιεζουν με δυναμη στην κοιλια, ξανα με κοβανε και ξανα με πιεζανε με δυναμη στην κοιλια, συνεχεια αυτο γινοταν. Και εγω αισθανομουν τον πονο και αυτην την ανατριχιαστηκη αισθηση! Προσπαθουσα να κουνησω το χερι μου και δεν μπορουσα, για να καταλαβουν οτι κατι δεν παει καλα, οταν ξεκινουσα την προσπαθεια, ελεγα μεσα μου ''κουνησου τωρα'', αλλα δεν τα καταφερνα, μετα ξανα ελεγα ''κουνα το χερι σου τωρα'' και παλι τιποτα! Ο οργανισμος μου ηταν εξασθενημενος απο την ναρκωση. Μετα αρχισα να μην μπορω να αναπνεω και απ οτι καταλαβα αυτο ηταν που δεν με αφηνε να δωσω ενα σημα οτι ειμαι ξυπνια, δεν επερνα ανεσες καθολου καλες και δεν μπορουσα ουτε αυτο να πω! Σε καποια στιγμη ΑΚΟΥΣΑ ΤΟ ΚΛΑΜΑ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ!!!!! Και ειπα απο μεσα μου ''μου το βγαλανε, μακαρι να μπορουσα να το δω τωρα'' ηθελα να σηκωθω να το δω και δεν μπορουσα, δεν ειχα ανασες και η δοση της ναρκωσης που ειχα παρει δεν με αφηνε και δεν ειχα περιθωρια να κανω πολλα. Το κεφαλι μου ηταν γυρισμενο απο την δεξια πλευρα. Μετα καθως συνεχιζα την προσπαθεια να δωσω ενα σημα, το πηρα αποφαση μεσα μου οτι θα πεθανω. Ειπα, ''μην προσπαθεις αλλο και κουραζεσαι τσαμπα και χανεις οση δυναμη σου εχει απομεινει, κλεισε τα ματια σου και ηρεμησε, θα ερθει το τελος σιγα-σιγα, εγω θα πεθανω και το μωρακι μου θα ζησει, αφου ακουσα το κλαμα του, ομως τι να το κανω? αφου θα μεγαλωσει χωρις εμενα?'' Εκανα μια τελευταια προσπαθεια να δωσω ενα σημα με οση δυναμη μου ειχε απομεινει και ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ καταφερα να κουνησω τα αριστερα δαχτυλα του χεριου μου. Αυτο ηταν! Δεν ξερω τι εγινε, απο εκεινη την στιγμη δεν θυμαμαι τιποτα. Θυμαμαι μετα που με ξυπνουσε η αναισθησιολογος και μου ειπε ''Ελενη ξυπνα, τελειωσαμε'' ομως δεν ξυπνουσα ευκολα. Προφανως επειδη με πηραν χαμπαρι οτι ημουν ξυπνια κατα την διαρκεια της επεμβασης, μου ξαναδωσανε ναρκωση η οποια κρατουσε ακομα. Μολις ξυπνησα παρακαλεσα την αναισθησιολογο να μου δωσει οξυγονο και οντως καθοταν απο πανω μου και μου κρατουσε την μασκα και αρχισαμε την συζητηση. Μου ειπε οτι ο γιατρος μου δεν με προσεξε καθολου και οτι με αφησε στην τυχη μου και ηταν μια νοσοκομα-μαρτυρας εκει η οποια ειπε ''ετσι γινετε, τι ψαχνεις? κοιτανε να σε ανοιξουν και να σε παρατησουν οπως εισαι!!!!'' Τοτε σκευτομουν τα ολα οσα εγιναν πριν λιγο κατα την διαρκεια της επεμβασης και καταλαβα οτι την γλυτωσα πολυ φτηνα! Ειπα στη νοσοκομα να βγει εξω και να πει στην μανα μου, στην αδελφη μου και στον αντρα μου που με περιμεναν, οτι ους αγαπαω πολυ!!!! Εγω δεν ρωτησα τιποτα ουτε ειπα κατι για αυτο που εγινε στο χειρουργειο. Νομιζω οτι δεν θα με πιστευε κανεις, εδω ο αντρας μου και αμφιβαλλει και μου λεει οτι ειναι στην φαντασια μου, ενω μερικες φορες με δειχνει οτι με πιστευει! Οχι, δεν ειναι στην φαντασια μου, ξερω πολυ καλα τι μου γινετε και λογικο ειναι να μην παραδεχτουν οτι ημουν ξυπνια αφου ηταν λαθος δικο τους και η λογικη λεει οτι ηταν λαθος της αναισθησιολογου, η οποια οπως καταλαβα ριχνει το φταιξιμο στον γιατρο γιατι μου ειπε οτι δεν με προσεξε καθολου. Τελος παντων, ηταν μια περιπετεια αυτη η οποια τελειωσε και τωρα εχω το μωρακι μου κοντα μου και ειμαστε και οι δυο καλα! Την επομενη μερα ηρθε η αναισθησιολογος στο δωματιο να με ρωτησει πως ειμαι. Και παλι δεν της ειπα τιποτα! Ειπα σε μια φιλη μου την ιστορια μου, που γεννησε στο Ελενα 3 μερες μετα απο εμενα και εκεινη τα ειπε στον δικο της γιατρο και της ειπε αυτος οτι δεν με ξανακοιμησανε επειδη ειδαν οτι κουνησα τα χερια μου, αλλα επειδη ειδαν στα μηχανηματα οτι κατι δεν παει καλα. Να σημειωσω οτι τον συγκεκριμενο γιατρο δεν τον ηξερα, μου τον συστησε ενας αλλος γιατρος οταν πηγα στο Τζανειο για να βρω εναν γιατρο να με παρακολουθει. Εψαξα, ρωτησα και εμαθα για τον γιατρο και ολες οσες ειχαν γεννησει μαυτον μου ελεγαν τα καλυτερα λογια! Ε, ειπα και εγω, καλος θα ειναι. Τον Ιουλιο οταν ημουν 5 μηνων εγκυος μου ειχε πει ο συγκεκριμενος γιατρος να κανω αμνιοπαρακεντηση γιατι τα αντισωματα του κυτταρομεγαλοιου βγαινανε στο οριο αρνητικη. Μεχρι και στο ινστιτουτο Παστερ με εστειλε να επαναλαβω την εξεταση και μου ελεγε οτι αν ημουν γυναικα του θα μου ελεγε αυριο κιολας να παω να κανω αμνιοπαρακεντηση γιατι το παιδι μπορει να γεννηθει η προβληματικο, αυτιστηκο, η κουφο η τυφλο και ενα σορο αλλες βλακειες! Εγω ρωτησα ακομα 2 γιατρους που ειναι στο Ιασω για τα αποτελεσματα του κυτταρομαγαλιου και αν το κρινουν απαραιτητο να κανω αμνιο και οι δυο ηταν καθετοι και μου ελεγαν οχι. Το συζητησα με τον αντρα μου και αποφασισαμε να μην την κανω. Μα η εξεταση εβγαινε στο οριο αρνητικη, αν ηταν θετικη θα εκανα αμνιοπαρακεντηση. Το παιδακι μου εμ παση περιπτωση γεννηθηκε μια χαρα και δεν εχει τιποτα απο ολα αυτα που ειπε αυτος ο ασχετος! Και οπως ξερετε μερικες, τα λαθη συνεχιστηκαν και μετα το χειρουργειο, που επαθα επιμολυνση τραυματος στην καισσαρικη τομη γιατι ουτε καν ενδιαφερθηκε να φροντισει για τις αλλαγες μου! Και παλι συγνωμη για το μεγαλο ποστ!