Ειμαι σε απογνωση!!!

Μανουλες γεια σας.Ειμαι νεα στην παρεα σας αν και εδω και αρκετο καιρο παρακολουθω τις συζητησεις σας.Θελω την γνωμη σας.Εχω εναν γιο 8 μηνων και τον αλλο μηνα γυρναω στην δουλεια και εχω σκασει με το τι θα γινει με το μωρο.Να το παω σε βρεφικο σταθμο(ηδη το εχουν δεχτει) ή να το αφηνω στην γιαγια μου 70 ετων?Να αναφερω οτι η μανουλα μου ΄΄εφυγε΄΄ πριν 1 1/5 χρονο,μολις 52 ετων.Πεθερα δεν υπαρχει,αδερφια,νυφες,κουνιαδες ειναι ολοι πολυ μακρια και ο αντρας μου δουλευει πρωι-απογευμα.Η γιαγια που σας ειπα πριν ειναι η μαμα της δικης μου μαμας.Για την ηλικια της ειναι αρκετα δραστηρια και δυναμικη και αν δεν της ειχε συμβει να χασει το παιδι της θα ηταν πολυ καλυτερα απο πολλες κυριες με τα μισα της χρονια! Απο 12 ημερων το μωρο της το αφηνα για 2-3 ημερες εφοσον εγω μπαινοεβγαινα στο νοσοκομειο γιατι αντιμετωπισα ενα σοβαρο θεμα μετα την εγκυμοσυνη.Τον αφηνα Σαββατοκυριακα,αν ειχα δουλειες να κανω και γενικα της ειχα απολυτη εμπιστοσυνη.Τον μικρο τον λατρευει και τον υπεραγαπα.Ομως......τον τελευταιο καιρο οταν επαιρνα το μωρο σπιτι εβλεπα μια αλλιωτικη συμπεριφορα απο αυτη που ηξερα απο το παιδι μου.Δεν ΄΄μιλουσε΄΄ καθολου,καθοταν ολο μελαγχολικο,δεν επαιζε,δεν φωναζε,δεν αντιδρουσε οπως τον ειχα συνηθισει.Μετα απο πολυ σκεψη και συζητηση με τον αντρα μου σκεφτηκα οτι κατι δεν παει καλα στο σπιτι της γιαγιας,ετσι πηγα απροειδοποιητα.Μπαινω μεσα(ειχα κλειδια)9 το βραδυ και βλεπω ενα σπιτι μεσα στο σκοταδι,χωρις τηλεοραση,ενα μωρο να καθεται μονο στο καροτσι και μια γιαγια να εχει αγκαλια την φωτογραφια της μαμας μου και να κλαιει με λυγμους.Μολις με καταλαβε,σηκωθηκε γρηγορα,αναψε τα φωτα και εκανε σαν να μην συμβαινει τιποτα.Τρελαθηκα...αυτη η κατασταση πρεπει να συμβαινει συνεχεια γιαυτο και το μωρο μου ειναι σαν υπνωτισμενο οταν το παιρνω σπιτι.Να προσθεσω οτι προχθες μπροστα μου πηγε να του δωσει παγωτο και μελι...βεβαια τα ακουσε για τα καλα.Οση εμπιστοσυνη της ειχα γκρεμιστηκε!Καταλαβαινω οτι ο πονος της ειναι απεραντος αλλα οφειλει να το παιζει ΄΄καραγκιοζης΄΄ οταν εχει το μωρο μαζι της που τοσο πολυ το ζηταει.Μιλαμε για την ψυχολογια του παιδιου μου..του δικου μου παιδιου! Κι εγω ποναω που δεν εχω την μαμα μου,που δεν την ειχα ουτε στην γεννα μου,που δεν γνωρισε το εγγονακι της...ομως για χαρη του μπεμπη το σπιτι μας ειναι σαν παιδικη χαρα.ολη μερα παιχνιδια,τραγουδια και χαρες.Ετσι λοιπον εκανα αιτηση σε βρεφικο σταθμο και το δεχτηκαν αλλα......νιωθω απιστευτες τυψεις,ενοχες,αγχος και αγωνια για το τι θα αντιμετωπισει το μωρο μου εκει...θα το προσεχουν,θα το ταιζουν σωστα,θα το αγαπανε,θα του φερονται ασχημα?

Το ενδεχομενο να σταματησω την δουλεια δεν υπαρχει..ο αντρας μου παιρνει 800 ευρω και καταλαβαινετε...σας ζητω συγνωμη αν σας κουρασα...Τι να κανω????

Aggeliki έγραψε:Μπαινω μεσα(ειχα κλειδια)9 το βραδυ και βλεπω ενα σπιτι μεσα στο σκοταδι,χωρις τηλεοραση,ενα μωρο να καθεται μονο στο καροτσι και μια γιαγια να εχει αγκαλια την φωτογραφια της μαμας μου και να κλαιει με λυγμους.

Συγνώμη αλλά 9 το βράδυ τι περίμενες να βρεις;

Γιαγιά και εγγονός να βλέπουν NCIS τρώγοντας πατατάκια;



Στη θέση σου θα ήμουν πολυ ευχαριστημένη που η γιαγιά δεν παρκάρει το εγγόνη σε μια τηλεόραση.





Μια χαρά τα βλέπω από τη μεριά μου, έστω και αν η γιαγιά θρηνούσε (μόνη της) σαν άνθρωπος τον χαμό του παιδιου της.

REA δηλαδη μου λες οτι καλα εκανε που ειχε το μωρο να καθεται μεσα στο σκοταδι/ ΚΑΙ ΟΤΑΝ ΛΕΜΕ ΣΚΟΤΑΔΙ ΕΝΝΟΟΥΜΕ ΣΚΟΤΑΔΙ....ΜΑΥΡΟ..ΠΙΣΣΑ...ΟΥΤΕ ΕΝΑ ΜΙΚΡΟ ΦΩΤΑΚΙ...ΑΝ ΤΟ ΘΕΩΡΕΙΣ ΦΥΣΙΟΛΟΓΙΚΟ ΤΙ ΝΑ ΠΩ...

Έτσι κοιμάται όλος ο κοσμος, γιατί όχι και το δικό σου παιδί;

Aggeliki έγραψε:Ετσι λοιπον εκανα αιτηση σε βρεφικο σταθμο και το δεχτηκαν αλλα......νιωθω απιστευτες τυψεις,ενοχες,αγχος και αγωνια για το τι θα αντιμετωπισει το μωρο μου εκει...θα το προσεχουν,θα το ταιζουν σωστα,θα το αγαπανε,θα του φερονται ασχημα?

Το ενδεχομενο να σταματησω την δουλεια δεν υπαρχει..ο αντρας μου παιρνει 800 ευρω και καταλαβαινετε...σας ζητω συγνωμη αν σας κουρασα...Τι να κανω????

Κοίτα να δεις στον βρεφικό θα φέρονται στο παιδί σου όπως φαίρονται σε όλα τα παιδιά του κόσμου.

Και θα είναι παρέα με άλλα παιδάκια.

Πιστεύεις ότι όλες οι άλλες μάνες που πάνε τα παιδιά του βρεφικό τα αφήνουν στο κολαστήριο που πήγε ο όλιβερ τουίστ;



Μπορεί να ακούγομαι ξινή αλλά από τη μια πιστεύω αδικείς τη γιαγιά σου και από την άλλη ότι τις αποφάσεις σου τις έλαβες, έκανες και τα βήματά σου - θα είναι λίγο παράταιρο να σου ήρθαν τώρα οι προβληματισμοί.

μα δεν μιλαω για την ωρα που κοιμοταν το παιδι.το παιδι ηταν ξυπνιο..εγραψα οτι καθοταν στο καροτσι,οχι κοιμοταν..οσο για τον βρεφικο σταθμο,δεν τον ονοματισα ως κολαστηριο,οπως εσυ λες.απλα εγραψα τις αγωνιες μου...το οτι εχω παρει τις αποφασεις μου,εσυ πως το ξερεις? επειδη φροντισα να τον γραψω στον βρεφικο ? αν ημουν αποφασισμενη για το τι θα κανω δεν θα μιλαγαμε τωρα...αλλα μαλλον εκανα λαθος...νομιζα οτι θα βρω απαντησεις απο μανουλες με κατανοηση και αγαπη και εχω απο κυριες με την δικη σου ειρωνια.ευχαριστω πολυ παντως και λυπαμαι που σου χαλασα το χρονο

Aggeliki έγραψε:Μανουλες γεια σας.Ειμαι νεα στην παρεα σας αν και εδω και αρκετο καιρο παρακολουθω τις συζητησεις σας.Θελω την γνωμη σας.Εχω εναν γιο 8 μηνων και τον αλλο μηνα γυρναω στην δουλεια και εχω σκασει με το τι θα γινει με το μωρο.Να το παω σε βρεφικο σταθμο(ηδη το εχουν δεχτει) ή να το αφηνω στην γιαγια μου 70 ετων?Να αναφερω οτι η μανουλα μου ΄΄εφυγε΄΄ πριν 1 1/5 χρονο,μολις 52 ετων.Πεθερα δεν υπαρχει,αδερφια,νυφες,κουνιαδες ειναι ολοι πολυ μακρια και ο αντρας μου δουλευει πρωι-απογευμα.Η γιαγια που σας ειπα πριν ειναι η μαμα της δικης μου μαμας.Για την ηλικια της ειναι αρκετα δραστηρια και δυναμικη και αν δεν της ειχε συμβει να χασει το παιδι της θα ηταν πολυ καλυτερα απο πολλες κυριες με τα μισα της χρονια! Απο 12 ημερων το μωρο της το αφηνα για 2-3 ημερες εφοσον εγω μπαινοεβγαινα στο νοσοκομειο γιατι αντιμετωπισα ενα σοβαρο θεμα μετα την εγκυμοσυνη.Τον αφηνα Σαββατοκυριακα,αν ειχα δουλειες να κανω και γενικα της ειχα απολυτη εμπιστοσυνη.Τον μικρο τον λατρευει και τον υπεραγαπα.Ομως......τον τελευταιο καιρο οταν επαιρνα το μωρο σπιτι εβλεπα μια αλλιωτικη συμπεριφορα απο αυτη που ηξερα απο το παιδι μου.Δεν ΄΄μιλουσε΄΄ καθολου,καθοταν ολο μελαγχολικο,δεν επαιζε,δεν φωναζε,δεν αντιδρουσε οπως τον ειχα συνηθισει.Μετα απο πολυ σκεψη και συζητηση με τον αντρα μου σκεφτηκα οτι κατι δεν παει καλα στο σπιτι της γιαγιας,ετσι πηγα απροειδοποιητα.Μπαινω μεσα(ειχα κλειδια)9 το βραδυ και βλεπω ενα σπιτι μεσα στο σκοταδι,χωρις τηλεοραση,ενα μωρο να καθεται μονο στο καροτσι και μια γιαγια να εχει αγκαλια την φωτογραφια της μαμας μου και να κλαιει με λυγμους.Μολις με καταλαβε,σηκωθηκε γρηγορα,αναψε τα φωτα και εκανε σαν να μην συμβαινει τιποτα.Τρελαθηκα...αυτη η κατασταση πρεπει να συμβαινει συνεχεια γιαυτο και το μωρο μου ειναι σαν υπνωτισμενο οταν το παιρνω σπιτι.Να προσθεσω οτι προχθες μπροστα μου πηγε να του δωσει παγωτο και μελι...βεβαια τα ακουσε για τα καλα.Οση εμπιστοσυνη της ειχα γκρεμιστηκε!Καταλαβαινω οτι ο πονος της ειναι απεραντος αλλα οφειλει να το παιζει ΄΄καραγκιοζης΄΄ οταν εχει το μωρο μαζι της που τοσο πολυ το ζηταει.Μιλαμε για την ψυχολογια του παιδιου μου..του δικου μου παιδιου! Κι εγω ποναω που δεν εχω την μαμα μου,που δεν την ειχα ουτε στην γεννα μου,που δεν γνωρισε το εγγονακι της...ομως για χαρη του μπεμπη το σπιτι μας ειναι σαν παιδικη χαρα.ολη μερα παιχνιδια,τραγουδια και χαρες.Ετσι λοιπον εκανα αιτηση σε βρεφικο σταθμο και το δεχτηκαν αλλα......νιωθω απιστευτες τυψεις,ενοχες,αγχος και αγωνια για το τι θα αντιμετωπισει το μωρο μου εκει...θα το προσεχουν,θα το ταιζουν σωστα,θα το αγαπανε,θα του φερονται ασχημα?

Το ενδεχομενο να σταματησω την δουλεια δεν υπαρχει..ο αντρας μου παιρνει 800 ευρω και καταλαβαινετε...σας ζητω συγνωμη αν σας κουρασα...Τι να κανω????

απο ολα αυτα εκανα τη λεξη ''οφειλει'' με εντονα γραμματα για να σου πω το εξης
η γιαγια σου δεν οφειλει τιποτα οσον αφορα το δικο σου παιδι.
εσυ οφειλεις να προστατεψεις το παιδι σου.
γιαυτο λοιπον εγω στη θεση σου δε θα το αφηνα με μια γιαγια 70 ετων που εχει χασει και το παιδι της και θα ποναει σαν μανα.θα εχει αλλου το μυαλο της.οριστε αφησε το μωρο στα σκοταδια μονο του και αυτη πηγε παραμερα να κλαψει.(λογικο ειναι μανα δε την κατηγορω)δεν ακουει,δε βλεπει καλα.μπορει να κανει καμια πιεση και παρτην κατω και το μωρο να κλαιει μονο του.οι παλιες αλλιως τα μεγαλωναν .και μελι του εδιναν και ουζο στα ουλα εβαζαν και αλατι τους ταιζαν.
να ψαξεις εναν καλο βρεφικο.ρωτα,γνωστους,δες πολλους βρεφικους και παρε εικονες.αλλα οχι στη γιαγια σου!

Βρε Αγγελική μην παίρνεις τόσο στραβά κάτι που δεν σου χαιδεύει τα αυτιά.



Για μενα η εγγραφή στο βρεφ/κό αντιπροσωπεύει απόφαση η οποία πάρθηκε μετά από ώριμη σκέψη και αρκετή έρευνα. Δεν φαντάζομαι απλά να μπήκες στον πρώτο σταθμό και να έκανες την αίτηση. Για αυτό αναφέρω περί αποφάσεων.



Βέβαια ο σταθμός εχει κάποια "κακά" τα οποία δεν έχει η γιαγιά:

1. Δεν διανυχτερεύει

2. Δρν λειτουργεί Σ/Κ



Άποψή είναι ότι είναι μέγα λάθος ένα παιδί να το "παρκάρουμε" σε παπουδογιαγιάδες. Σ/Κ ή βράδυ. Καταλαβαίνω όταν είσαι σε νοσοκομεία να πάει για λίγο το παιδί, αλλά Σ/Κ; Εγώ εργάζομαι, τρέχω για την οικοδομή έχω νοικοκυριό και μαγειρέματα αλλά με την κόρη μου είμαστε αυτοκόλητες.

Αγγελικη πιστευω οτι καλυτερα ειναι ο παιδικος απο να το αφηνεις στην γιαγια σου...
συμφωνω απολυτα με την δημητρα.... η γιαγια σου δεν εχει τις αντοχες να τρεχει ολη μερα πισω απο το μωρακι σου ενω στο παιδικο θα αρχισει να εχει επαφες με αλλα παιδακια.

REA τώρα το μετανιωνω που αφησα το παιδι εστω και ενα βραδυ στην γιαγια αλλα οταν περνας ολη την εγκυμοσυνη πανω σε ενα κρεβατι,οταν γεννας με 21 πιεση(παραλιγο να μην βγω ζωντανη),οταν μπαινοβγαινω στα νοσοκομεια και μετα την γεννα για 2 μηνες...ε....ηθελα να ξεφυγω ενα σ/κ σαν ανθρωπος να παρω μια ανασα,οταν ολα τελειωσαν.Λαθος μου αποτι αποδειχτηκε τωρα αλλα δεν αντεχα αλλο.ηθελα ενα διαλειμμα.

οσο για τον παιδικο...σιγουρα δεν μπηκα στον πρωτο που βρηκα μπροστα μου να γραψω το μωρο μου.

ειμαι νεα μαμα με κανεναν να με συμβουλεψει αν θες και εψω δικαιωμα στο λαθος,δεν νομιζεις?

το μονο που με νοιαζει ειναι το καλο του παιδιου μου γι αυτο και ειμαι τοσο μπερδεμενη αν ειναι καλυτερα ο παιδικος απο ενα οικειο προσωπο.

αγγελική μου αν δεν υπάρχει κάποιο οικονομικό προβλημα τότε πιστευω είναι καλύτερα το μωρό να πάει σε εναν καλό βρεφικό σταθμό. δυστυχώς περα απο την μεγάλη ηλικία της γιαγιάς,το πενθος της είναι βαρύ και δύσκολα μπορεί να το ξεπεράσει.μην την "κατηγορείς" για το πώς φερεται στο δικό σου παιδί.είμαι σίγουρη οτι κάνει οτι καλύτερο μπορεί.κάπου κάπου άφηνέ της το μωρο για καμια δυο ώρες για να το βλέπει και αυτη και να νιώθει χρήσιμη αλλά μην την αφήνεις όλη μερα με το μωρο,είναι δύσκολο και για αυτήν.ελπίζω να βοηθησα.

Aγγελικη,οι γιαγιαδες μας ξερουν πολλα και ειναι πολυ περισσοτερο προκομενες απο τις μαμαδες μας, ομως εγω δεν θα μπορουσα να αφησω το μωρο μου σε μια γιαγια 70 ετων!
Ειναι αρκετα μεγαλη ηλικια και αν της συμβει κατι θα πεσει κατω και θα μεινει το μωρο μονο του να κλαιει, δεν θελει και πολυ να συμβει κατι τετοιο...
Επισης ειναι απολυτα φυσιολογικο να κλαιει μια μανα 70 ετων επειδη εχασε το παιδι της στα 52 του...Πιστευω οτι ο χαμος ενος παιδιου, ειναι οτι χειροτερο μπορει να συμβει σε μια μανα...
Με λιγα λογια πιανεις το νοημα οτι η γιαγια δεν ειναι σε θεση να προσεχει το μωρο σου λογω ασχημης ψυχολογιας πρωτων και δευετρον επειδη ειναι σε μεγαλη ηλικια η γυναικα και δεν εχει αντοχες πλεον και οτι κανει το κανει με την καλη της την καρδια για να σε βοηθησει...
Οσο για τον βρεφικο σταθμο μπορεις να μαθεις τι παιζει απο πριν να στειλεις το μωρο σου εκει...νομιζω οτι υπαρχουν και βρεφικοι σταθμοι που προσεχουν τα παιδια μας μια χαρα!

Αγαπητή Αγγελικούλα,
Συγκινήθηκα,με την ιστορία σου....Να χαιρεσαι το μωρακι σου!!!
Καταλαβαινω,οτι έχετε αναγκη να δουλεψετε και οι 2 και απο την στιγμη που υπαρχει ο παιδικος σταθμος που δέχετε παιδάκια μικρά,και απο την στιγμή που η βοήθεια που είχατε δεν είναι πλέον δυνατή,η γνώμη μου είναι να πάει το παιδί παιδκό!!!
Φαντάζομαι οτι είναι σε κάποιο προγραμμα?? απο αυτα που δεν πληρώνουν σε ιδιωτικους? Αγγελικουλα και εγω αυτό θα εκανα και αυτο κανω! Εγω δουλευω και επερεπε η μικρη μου να παει παιδικο,ξεκινησε βεβαια 15 μηνων γιατι μεχρι τοτε,οχι πως ημασταν ενταξει αλλα ειχα λιγη δουλιτσα εγω στο σπιτι!
Δοκιμασε να το πας στον παιδικο και να καθησεις μαζι του,οπως εχουμε και την βδομαδα προσαρμογης! Εκει τουλαχιστον θα εχεις το κεφαλι σου ησυχο απο θεμα οτι το παιδι θα παιζει με αλλα παιδακια και θα τρωει αυτα που πρεπει!!!

elenikaram έγραψε:Επισης ειναι απολυτα φυσιολογικο να κλαιει μια μανα 70 ετων επειδη εχασε το παιδι της στα 52 του...Πιστευω οτι ο χαμος ενος παιδιου, ειναι οτι χειροτερο μπορει να συμβει σε μια μανα...

Η οποία δεν έχει σύζυγο ούτε παιδί για να της δώσουν κουράγιο να κάνει τον καραγκιόζη όπως "οφείλει" να κάνει...

εγω ειχα μια γνωστη που αφηνε το μωρο στη γιαγια της 82 ετων με αρχη αλτσχαιμερ!εκει να δεις περιπτωση...σε τετοιες καταστασεις επιμενω για βρεφικο.και ακομα και αν η γιαγια σου δεν εχει αλτσχαιμερ η προβληματα υγειας.γιαγια ειναι πες οτι σκονταφτει και πεφτει και μενει εκει.τι γινεται με το μωρο?τοσοι κυνδινοι υπαρχουν.ουτε να το σκεφτομαι δε μπορω

Nomikoula,οντως υπαρχει το προγραμμα που λες,γεν θα πληρωνω τιποτα μεχρι το παιδι να φτασει 2,5 ετων.εχω ηδη παει,εχω μιλησει με τις κοπελες εκει.εχω παρακολουθησει πως φερονται στα παιδακια και η αληθεια ειναι οτι δεν ειδα κατι αρνητικο.απο την αλλη ομως εχω τους φοβους μου.οπως ανεφερα στην αρχη,το ολο θεμα με την γιαγια μου εχει ξεκινησει εδω και αρκετο καιρο και γι αυτο εκανα αυτες τις ενεργειες να ψαχτω για παιδικο,χωρις ομως να ειμαι 100% σιγουρη αν θελω να το παω εκει το μωρο.κι αυτο γιατι η γιαγια μου στεναχωρηθηκε πολυ που το εμαθε γιατι νομιζει οτι δεν ειναι αξια.δεν θελω να την πληγωσω,αρκετα βαρυ φορτιο κουβαλαει στους ωμους της,ξερω ομως και τι κινδυνοι μπορει να υπαρξουν αν της αφηνω το μωρο καθε μερα,μεχρι να σχολασω,οπως ανεφερε και η dimitra83. Το μωρο το ζηταει συνεχεια,αν ηταν δυνατον να το αναλαβει εξ ολοκληρου δεν θα ελεγε οχι,το λατρευει.Ειναι μονη με τον παππου μου και την μονη της παρηγορια την βρισκει στον μπεμπη.Εγω το μονο που θελω ειναι να μπορεσω να παω στην δουλεια μου και να ειμαι ησυχη με το μωρο,να μην πληγωσω σε καμια περιπτωση αυτη την γυναικα αλλα πανω απολα να κανω το καλυτερο για το μωρακι μου.ευχαριστω πολυ για τις συμβουλες σας κοριτσια

Αγγελικούλα μου,μπόρεις να πηγαινεις τον μικρό στην γιαγιά τα σαββατοκυριακα,να μην νιωθει και εκεινη πληγωμενη και ανάξια..Εχω και εγω φοβιες με τους παιδικους,όλες μας έχουμε...Αλλα είναι και η γιαγια μεγαλη σε ηλικια και όσο να'ναι,χτυπα ξυλο,αν χρειαστει να τρέξει για κατι? Οδηγει η γιαγια?? Ποσες ωρες θα δουλευεις??

Οδηγει ο παππους η γιαγια οχι.θα δουλευω 6 ωρες αλλα θελω αλλη 1 ωρα και κατι μεχρι να επιστρεψω...ειναι σε αλλη πολη η δουλεια μου...ο αντρας μου ομως αν χρειαστει κατι ο μικρος ,θα ειναι σε αποσταση 5 λεπτων..

aggeliki καλησπέρα,
εγώ δεν έχω παιδάκι ακόμα, αν όλα πάνε καλά θα έχω το πρώτο μου σε περίπου 2 μήνες! θα σου πρότεινα και εγώ να πας το παιδάκι στο βρεφονηπιακό αντί στην γιαγιά σου, όχι επειδή μπορεί να μην είναι άξια να του προσφέρει όλα αυτά που θα ήθελε και ο μικρός αλλά και η ίδια, αλλά γιατί θεωρώ ότι είναι καλό όσο το δυνατόν μικρότερο ένα παιδάκι να βλέπει κόσμο και να κοινωνικοποιείται...

από εκεί και πέρα η άποψή μου είναι ότι σαφώς θα πρέπει να τον βλέπουν και να τον κρατάνε ΚΑΙ η γιαγιά με τον παππού σου, γιατί πέρα από την απώλεια που έχουν βιώσει, δεν παύει και αυτός να είναι το δισέγγονο τους και σίγουρα ΔΕΝ θα θελήσουν να το βλάψουν... τα περί ηλικίας που γράφτηκαν από την στιγμή που η γυναίκα κρατιέται μια χαρά όπως μας λες τα ακούω περιττά γιατί κ εμένα η μαμά μου 70 χρονών είναι και δεν έχω σκεφτεί ΠΟΤΕ να μην της αφήνω το μπεμπάκι μου όταν με το καλό έρθει αν θα θέλω να πάω κάπου ενα σ/κ ή ένα απόγευμα, φοβούμενη το ότι έχει παλιές αρχές στον τρόπο μεγαλώματος ενός παιδιού... θεωρώ όπως φρόντισε και μεγάλωσε εμένα θα φροντίζει και θα μεγαλώνει και αυτό! και αυτά τα λέω γιατί έτυχε εκείνη να αργήσει πολύ να κάνει παιδί, αλλά όπως λες και για την γιαγιά σου κρατιέται μια χαρά, περπατάει από το σπίτι 2-3 φορές την εβδομάδα 20+ λεπτά για να πάει για ψώνια αντί να πάρει ταξί πχ κλπ.

ίσως όταν με το καλό γεννήσω να αναθεωρήσω δεν τον ξέρω, αλλά προς το παρών έχω αυτόν τον τρόπο σκέψης, και φυσικά αν έχω την οικονομική δυνατότητα όταν μετά από 8 μήνες θα χρειαστεί να πάω κ εγώ στην δουλειά θα το πάω το μπεμπάκι μου σε βρεφονηπιακό για τον λόγο που σου προανέφερα όμως, όχι επειδή ΔΕ θα εμπιστεύομαι τους γονείς μου.

Φιλικά Ελισσάβετ

γεια σου και απο μενα αγγελικη

αυτα που εγω εχω να σου πω μαλλον διαφερουν

εμενα η μαμα μου ειναι 80 αλλα μια χαρα στην υγεια της, μονη της στο απο κατω σπιτι απο μενα

το ποσο με βοηθαει δε λεγεται....αν η γιαγια σου ειναι καλα το θεμα ηλικιας το παραβλεπω τελειως

επισης το εγγονι της ειναι που της δινει ζωη και να εισαι σιγουρη γι αυτο



τωρα, στο επιμαχο θεμα

8 μηνων μωρο σε σταθμο το θεωρω απεριγραπτο απ τη στιγμη που εχεις δικο σου ανθρωπο- η δημητρα ισως λεει για παιδικους στη γερμανια που ζει, εδω ειναι ελλαδισταν

εμενα φετος πηγε ο μεγαλος μου στα 3 και κατι γιατι ειχα ολη τη χρονια τετραπληγια και δε μπορουσα με δυο μωρα

κατ αρχην και οι ψυχολογοι λενε οχι παιδικο πριν τα 2,5 χρονια αν διαβασεις

επισης εχω να πω οτι τα βρεφη τα ειχαν στοιβαγμενα σε μια αιθουσα οπου εβαζαν τιμωρια τα μεγαλα, εκτεθειμενα σε πασα νοσο και ιωση, τα ειχε μια κοπελα τα 18 βρεφη αναθεμα με τι πρωτοεκανε

δε θα εμπιστευομουν ποτε ενα βρεφακι σε σταθμο.....δεν εχουν ατομα, δουλευουν με 1 το πολυ 2 δασκαλες, ποιο να πρωτοκοιταξουν καλη μου.....θα ειναι συνεχεια αρρωστο, και εκτεθειμενο στα πιο μεγαλα οτι κι αν σου λενε.........

να μην εχεις ατομο να το καταλαβω.....αλλα να εχεις και να το δωσεις σε ξενους οχι δεν το καταλαβαινω

αν ο συζυγος ειναι σε 5 λεπτα αποσταση που λες, ποιο το προβλημα???η γιαγια το σκηνικο που ειδες μπορει να το εξηγησει? μηπως το ετοιμαζε για υπνο?

εγω ενα ξερω κοπελα μου

η γενια που ειναι σημερα 70 ξερει πολυ περισσοτερα απ τη γενια που ειναι 50, γιατι αυτες που ειναι 50 ειναι ολες εργαζομενες και αλλοι τους μεγαλωσαν τα παιδια τους.........μαθαμε τωρα κοινωνικοποιηση στα βρεφη και τριχες κατσαρες...

για μενα να μεινει τουλαχιστον αλλο ενα χρονο με τη γιαγια και μετα στειλτο οπου θες....καλυτερα μιλησε της....

BOKSURAT & STELLA καταρχην σας ευχαριστω πολυ για τις αποψεις και τα σχολια σας. Stella μιλησαμε για το σκηνικο που εγινε και μου ειπε οτι δεν εγινε τιποτα,δεν εκλαιγε,μολις ειχε σβησει τα φωτα καταλαθος!!!και αλλες τετοιες δικαιολογιες που δεν θα τις πιστευε ουτε ο μπεμπης...κι ολα αυτα γιατι ηξερε πολυ καλα οτι δεν θα δεχομουν ενα τετοιο περιβαλλον για το παιδι ουτε για ενα λεπτο..απο τον φοβο της μηπως και δεν τον ξαναφησω ελεγε διαφορα τρελα..ομως ειμαι τοσο πολυ μπερδεμενη και στεναχωρημενη..δεν θελω με τιποτα να της δωσω πικρα,μονο εγω της εχω μεινει και το μωρο μου φυσικα,αλλα παιδια δεν εχει,τα αδερφια μου μενουν πολυ μακρια και πραγματικα εχει γαντζωθει επανω μας,θα εκανε τα παντα για μας.απο την αλλη ομως σκεφτομαι την ψυχολογια του μωρου.σκεφτομαι ποσο αλλαγμενος ηταν οταν επεστρεφε σπιτι,ποσο μελαγχολικο μωρο..φοβαμαι μηπως κανω κακο στο παιδι,και απο την αλλη σκεφτομαι οτι την αγαπη της γιαγιας δεν θα την βρει σιγουρα σε κανεναν παιδικο του κοσμου..λεω ολο τα ιδια και τα ιδια...μακαρι να ξυπνουσα αυριο και να ηταν ολα διαφορετικα..να μην χρειαζοταν να παω για δουλεια και να ημουν διπλα στο παιδι μου..μακαρι να ειχα την ΜΑΜΑ ΜΟΥ και δεν ηθελα τιποτα αλλο...

boksyrat...συγνωμη ξεχαστηκα...να σου πανε ολα καλα ευχομαι και να κρατησεις στην αγκαλια σου το μικρο σου αγγελουδι...μακαρι κι εσυ και το μωρακι σου να ειστε παντα υγιεις..

στελλα λυπαμαι για το προβλημα υγειας που αντιμετωπισες...ευχομαι σε σενα και σε ολη σου την οικογενεια απο δω και στο εξης μοναχα χαρες και γελια..ποτε παλι προβληματα.

Αγγελικη μου καλησπερα.Καταρχην να σου ζησει το μωρο σου..ειναι ενας κουκλος! Να σου πω κι εγω την αποψη μου...καταλαβαινω απολυτα και τους φοβους σου για το τι θα γινει αν αφησεις το παιδι στη γιαγια και περναει την ωρα του σε ενα περιβαλλον θρηνου αλλα καταλαβαινω επισης και τις αγωνιες σου σε οτι αφορα τον βρεφονηπιακο σταθμο.Εγω θα σου ελεγα να το στειλεις το παιδι στο σταθμο,οπως πανε χιλιαδες παιδια αν και θα ειναι δυσκολο ειδικα στην αρχη και για σενα και για εκεινο.Θα ειναι πιο ευαισθητο σε ιωσεις και σιγουρα θα του λειψεις..Ομως θα συναναστραφει απο νωρις με αλλα παιδακια και θα περναει καλα μαζι τους με τον καιρο.Μην τον κοψεις απο την γιαγια σου εντελως...αφου τον θελει τοσο πολυ..αν και ειναι μια γυναικα με τοσο βαρυ πενθος πιστευω οτι της κανει καλο να εχει καποιες ωρες το μωρακι σου.Πηγαινε τον για 2-3 ωρες κανενα απογευμα η κανα σ/κ,και εκεινη να ευχαριστιεται και εσυ να ξεκουραζεσαι λιγο.Με λιγα λογια συμφωνω λιγο πολυ με ολες τις κοπελες που σου εγραψαν παραπανω,εκτος βεβαια απο την REA που πραγματικα ηταν πολυ ειρωνικη και επιθετικη απεναντι σου.Αν θεωρει οτι δεν ειναι αρκετα σοβαρο το θεμα σου,ας μην εγραφε τιποτα..δεν σεβαστηκε οτι εισαι μια μαμα νεα,με πενθος και εσυ(οχι μονο η γιαγια σου)και με ενα μωρο να μεγαλωσεις.φιλικα..

Ολγα μου σε ευχαριστω κι εσενα για τον χρονο που διεθεσες να μου πεις την αποψη σου.Οσο για αυτο που λες,δεν με πειραζει καθολου γιατι καποιος διεθεσε κατι απο τον χρονο του για μου απαντησει...ολες οι αποψεις ειναι σεβαστες..ακομα κι αν το υφος τους ειναι αρνητικο,ειρωνικο ή επιθετικο...εξαλλου ο καθενας κρινεται απο την συμπεριφορα του...εμενα με απασχολει να παρω γνωμες απο μανουλες με περισσοτερη πειρα απο μενα και να εκφρασω τις αγωνιες μου σχετικα με το παιδακι μου...δεν θα ασχοληθω με τα απωθημενα κανενος.Σε ευχαριστω πολυ