λεμε να φυγουμε...........

Εγώ παιδάκια έχω καλή δουλίτσα και βγάζω αρκετά λεφτάκια. Αλλά είχα μια πολύ καλή πρόταση για βαλκανικό κράτος από γνωστό ελληνικό όμιλο. Ο σύζυξ ούτε να το συζητάει.

Ενώ μπορεί να βγει στη σύνταξη και να δουλεύω εγώ και να ταίζω 4 οικογένειες. Αλλά έχει το κόμπλεξ μη δουλεύει η γυναίκα και αυτός είναι ο συνταξιούχος. Έχει και 2 κόρες από τον 1ο γάμο που τις στηρίζει οικονομικά, ψυχολογικά και ηθικά.

Άστα να πάνε, το 2009 που έσκασε μύτη η ιστορία ήμουν έτοιμη να σκάσω. ήταν και η εποχή που πρωτοεμφανίστηκαν τα χοντρά προβλήματα με το βλαμμένο, να φανταστείτε σκεφτόμουν αν τελικα θα πρέπει να προχωρήσω στο γάμο ή όχι. Γιατί κακά τα ψέματα όσο καλά και αν πηγαίνει μια επιχείρηση (αυτή που δουλεέυω) δεν μένει ανεπηρέαστη. Φέτος πχ έχουμε τρύπα 1,5 έκ. σε σχέση με τα περυσινά έσοδα.

Τελικά αποφάσισα και έμεινα αλλά αυτό που λέει η Στέλλα (για αντιδράσεις οικογένειας) έχει και μια βάση για μένα τουλάχιστον: δεν το είπα ποτέ στη δίδυμη αδερφούλα μου. Γιατί δενξέρω πως θα το έπερνε. Δεν έχουμε χωρίσει ποτέ. Και συναισθηματικά είμαστε πολύ δεμένες...

μας εχουν κανει σαν τα σκατα..να σκεφτομαστε το αυριο ολο αγχος ολο φοβο! αι σιχτηρ!ετσι μου ερχεται να το παιξω στρουθοκαμηλος....

ειμαστε ολοι τα ιδια!

stella έγραψε:βρε κοριτσι τι τελειωσες εσυ και εισαι τοσο περιζητητη???

χανουμε ευκαιριες πολλες αλλα καμμια φορα αξιζει!

κάτι ασήμαντο. ΤΕΙ. Λογιστικής. Αλλά πέρασα 13 χρόνια στη μεγαλύτερη ελεγκτική. PWC. Έχω συνεργαστεί με τις μεγαλύτερες πολυεθνικές και ελληνικές. Ο όμιλος που ανέφερα είναι η βιοχάλκο.



Απλά καποτε εκανα καλές επιλογές και με βοηθησαν άνθρωποι. Ο πεθερός της αδερφής μου που το 93 είπε μια κουβέντα και με προσλάβανε.



Αυτή τη στιγμή ο φόρος που πληρώνω για το μισθό μου είναι μεγαλύτερος από τις ετήσιες απολαβές πολλών συμφοιτητών μου.

Αν δεν έβγαζα τα χρήματα που βγάζω (και αντιστοιχα ο άντρας μου) μετά την απάτη που μας έστησαν, όχι σπίτι δεν θα φτιάχναμε σήμερα, αλλά το πιο πιθανό να κοιμόμασταν στο πάρκο.



Απλά όλα έχουν το τίμημά τους. Τα 13 χρόνια που δούλεψα στη PWC δούλευα 7 ημέρες την εβδομάδα, 12 ώρες τη μερα. Εχω κάνει αλλαγή χρόνου στο γραφείο. Χριστούγεννα δουλεύοντας. Καλοκαιρινή άδεια; Δενήξερα τι σημαίνει.



Όσο ζούσα έτσι δεν ένιωθα πόσο λάθος ήμουν. Όταν άλλαξα δουλειά κατάλαβα ότι τα καλύτερα μου χρόνα τα πέταξα στα σκουπίδια.



Αν μπορουσα να γυρίσω το χρόνο πίσω... ίσως τώρα να δούλευα στη εμπορική τράπεζα. Το 96 που πέθανε ο αδερφός μου ήταν δημόσια. Και μπορούσα να πάω ως ανύπαντρο απροστάτευτο μέλος (ο αδερφός μου δούλευε στη μηχ/ση) Ειπα όχι για τα λεφτά.

Προσωπικά δεν φοβάμαι τη μοναξιά στο εξωτερικο. Ακόμα και Τουρκία θα πήγαινα αρκεί να δούλευα για μια μεγάλη εταιρεία που θα είχε γερές βάσεις.

Και με πείραξε πολύ που ο άντρας μου τότε δεν ήθελε να ακολουθήσει. Κακώς ίσως, αλλά με πείραξε. Και ήταν η πρώτη φορά που συνειδητοποίησα ότι πατρεύομαι όχι έναν άνθρωπο απλά αλλά έναν άνθρωπο και ένα πακέτο θέματα. Και ας φαίνεται αυτό άσχημο. Αλλά για μένα έτσι ειναι.

γιατί πιστεύω ότι αν ήταν μόνος μπορεί και να αποφάσιζε να φύγουμε.

Πω πω, τι θυμήθηκα...

Το 2009 ήταν από τις πιο δύσκολες χρονιές στη ζωή μου. Από θέμα αποφάσεων και επιλογών. Υπάρχουν τόσα πράγματα που δεν έχω πει... Όχι γιατί ντρέπομαι ή φοβάμαι κάτι, αλλά τα ξέρουν μόνο λίγοι κολλητοι, οι οποίοι με ξέρουν καλά και κατανοούν τους λόγους που έγινε ότι έγινε. Δεν είπα ότι συμφωνούν οπωσδήποτε, απλά τους κατανοούν.

Και αν σήμερα είμαι με αυτόν τον ανθρωπο και εχω την οικογένειά μου οφείλεται αποκλειστικά στις δικές του προσπάθειες και στη δική του ωριμότητα. Εγώ ήμουν τόσο χαμένη που ένα μολις μηνα μετά το γάμο σκεφτόμουν να τα τινάξω όλα και να σηκωθώ να φύγω. Και θεωρώ θαύμα το ότι γλύτωσα από τη μαύρη κατάθλιψη. Τα χριστούγεννα του 2009....

τωρα ομως το 2011 εχεις το ηλεκτροδιο σου και περιμενεις και τον οδυσσεα σου αυτα να σκεφτεσαι ολα τ΄ αλλα περασμενα ξεχασμενα

Αχ κορίτσια σε τελική ανάλυση ναι επέλεξα αυτό που πιστεύω με οδήγησε στην ευτυχία.

Απλά καμιά φορά όταν θυμάμαι τι έγινε με πιάνει ένα κακό...



Σας αγαπάω πολύ... Γιατί είστε πολύ γλυκιές τώρα που το χρειάζομαι...

κουκλα μου, υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό απο τα παιδιά μας? αυτα να είναι καλά, απο κει και πέρα γαια πυρί μειχθητω. κάποτε μια θεία μου έλεγε στα εγγόνια της: ΠΕΡΙΟΥΣΙΑ ΜΟΥ! και εγω την "κοροιδευα".τώρα καταλαβαίνω τι εννοούσε...
ας πάνε στα κομματια και οι δουλειές και οι καλοί μισθοί αρκει να είναι καλά τα παιδάκια μας.θα ζήσουμε και με λιγότερα. και εμένα με περιμένει δουλειά στην Κύπρο με αρχικό μισθό 1750 αλλά ας όψεται ο τοπικιστής άντρας μου που δεν αφήνει την "πατρίδα"...

ρεακι ο,τι εγινε εγινε...ολοι πανω κατω εχουμε θυσιασει πραγματα για αυτους που αγαπαμε.αλλοι μεγαλα αλλοι μικρα\..σημασια εχει το παρον να ειναι καλο κ να εχουμε ενα οσο γινεται καλυτερο μελλον γισ τα μωρα μας!κ οπωςειπε η στελλα ξεπατωσε τον στη φασινα!!!

βασιλικη κ εγω εαν εμενα αθηνα πιθανοτατα ναασκουσααυτο που σπουδασααλλα δεν συγκρινω επουδενι την ποιοτητα ζωης...ασε που ειναι κ η οικογενειες μας εδω...

κοριτσια εγω παλι ειπα στον αντρα μου να τον βγαλω στο κλαρι να πιασουμε την καλη, ξερετε ζιγκολο κι ετσι..αλλα μπα...δεν θελει...τζιφος!!!! .....στελλιτσα μου γλυκια, ψαχτο καλα το θεμα πριν φυγεις...πρεπει να κοιταξεις το καλο σας κι οχι τον ηλιο της ελλαδας...καταλαβαινεις πως σου το λεω...

αχαχααχαχα εγω του το λεω εδω κ χρονια και δεν κανει τπτ